XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Literatura idatziari kontrajarririk, beraz, ahozko literatura dugu, herri literatura: Azkuek jasotako ohitura, siniskera, ipuin, atsotitz, esakera, igarkizun, jolas, kanta
eta abarrek bezalaxe, Toribio Iriondo (1848-1922) bezalakoek eginiko zein jasotako eliz-kantek ere (
Pareko lerro batetik, Julien Vinsonen
Jon Juaristi, ordea, nolabaiteko salbuespen gisa agertzen zaigu, herri literatura ahozko tradizioarekin parekatzeko garaian.
Ikerle honek ez du herri literatura kontzeptua zuzenean erabiltzen, tradiziozko literaturgintzaz aritzeko, eta literatura folklorikoaz mintzo da
Salbuespena, ordea, itxurazkoa izan daiteke, benetakoa barik.
Izan ere, gizarteko klase xeheek zuten ahozko literatura hartzen du Juaristik literatura folklorikotzat (eresiak, kantuak, baladak).
Hortik abiatuta, bertsolaritzaraino iristen da, literatura folkloriko tradizionalaren, eta literatura folkloriko modernoaren arteko lotura gune izan zitekeelakoan edo.
Puntu honetan, baina, Juaristik zalantza batzuk mahaigaineratzen ditu, bertsolaritza literatura folklorikotzat jo aurretik.
Batetik, bertsolaritza, tradizio zaharretik baino gehiago, XIX. mendeko borroka politikoen gizarteratzetik datorrelakoan baitago Juaristi.
Horrela, haren ustez, bertsolaritza egokiago ulertuko litzateke gatazka haietako alderdi ezberdinek
Bestetik, bertsolaritzak gehiago izango luke lehiaketatik, literatur sorkuntzatik baino
Ñ.
Ondorioa, Juaristirentzat, argi dago: